حک شدن_آیا
تنها داشتن یک ضد ویروس قدرتمند و به روز یا  اعماله به موقع پچهای امنیتی
تضمین مناسبی برای ایمنی سیستمهاست؟  پاسخ به این سئوال چندان که به نظر
میرسد آسان نیست. پاسخ رسمی به این سئوال مثبت است. بعبارتی تولید کنندگان
نرم افزار شما را مطمئن میکنند که تنها در صورت رعایت این موارد کامپیوتر
شما ایمن خواهد بود. اما واقعیت چیز دیگریست. آنها تا زمانی که مجبور به
اعتراف نشوند حقیقت را نمیگویند. تنها پس از آمدن یک دو جین ویروسها و
کرمهای اینترنتی اخیر بود که میکروسافت وادار به اعتراف شد. البته حتی در
همین شرایط هم باز چنان وانمود میشود که گویی اوضاع کاملا در کنترل است.

اجازه
دهید تا باز گردیم به سئوال ابتدای بحث. پاسخ به این سئوال منفی ست. هرچند
اعمال قواعد امنیتی، به روزرسانی نرم افزارها و سایر راهکارهای امنیتی (از
جمله توصیه های IRCERT)  شما
را تا حدود زیادی ایمن میکند اما هیچکدام تضمین صددرصدی به شما نمیدهند.
واقعیت نه چندان خوشایند اینکه این راه حلها تنها افراد را در برابر تعدادی
آماتور یا اصطلاحا Script Kiddies  و
یا ویروسها مصون می سازند. اما کلاه سیاهها (حساب سازمانهای جاسوسی و
شرکتهای بزرگ جداست!) کماکان هر زمان که بخواهند با چند کلیک میتوانند وارد
کامپیوتر شخصی ما شوند. اخیرا یکی از موسسات مرتبط با سازمان جدید التاسیس
امنیت داخلی آمریکا  طی گزارشی که برای این سازمان تهیه شده به یک فاکتور
تعیین کننده اشاره کرده است: پنجره آسیب پذیری.

معاملات اینترنتی_

امروزه مرورگرها از تکنیکی به نام SSL (Secure Socket Layer) استفاده
می کنند تا اطلاعاتی را که بین مرورگر شما و وب سرور مبادله می شود،
رمزنگاری کنند. هنگامی که علامت «قفل» در گوشه پایین مرورگر نمایش داده می
شود، به این معنی است که مرورگر ارتباط رمزشده امن با سرور برقرار کرده است
و لذا ارسال دیتای حساس مانند شماره کارت اعتباری امن است. اما آیا واقعا این سیستم امن است و می توان از این طریق با اطمینان تراکنشهای حساس مالی را رد و بدل کرد؟ پاسخ این است که SSL فقط
ارتباط بین مرورگر شما و وب سرور را امن می کند و برای محافظت از اطلاعات
شما در آن سرور کاری انجام نمی دهد. در شرکت های بزرگ که می توانند سرورها و
خطوط ارتباطی با ظرفیت های بالا رااختصاصی و برای ارتباط مستقیم تهیه کنند، تا جایی که شما بتوانید به شرکت اعتماد کنید، مشکلی ایجاد نخواهد شد. اما بسیاری از شرکت
های کوچک تر توانایی تهیه سرور اختصاصی را ندارند. آنها از «میزبانی شخص
ثالث» استفاده می کنند و این جایی است که عدم امنیت بوجود می آید. شما
مجبورید به میزبانی که هیچ شناختی از آن ندارید، اطمینان کنید و به ایمن
بودن نحوه دریافت اطلاعاتتان از آن میزبان توسط شرکت مورد نظرتان اعتماد
کنید. اما تضمینی برای ایمن بودن این ارتباط نیست!

جاسوس آنلاین خودباشید-

جاسوس‌افزارها
را فراموش کنید! Myware آمده است. به‌زودی شما قادر خواهید بود درمورد
استفاده خود از وب، اطلاعات جمع‌آوری کنید. حالا‌ برای دچار شدن به مقدار
مناسبی سوءظن (!) تنظیمات مرورگر خود را باز کنید و نگاهی به کوکی‌های خود
بیندازید. 

هر
کلیک در amazon.com، هر جستجویی در گوگل، و تمام توقف‌ها در میان آن‌ها به
وب سایت‌هایی که آن‌ها را مرور می‌کنید گزارش داده می‌شوند. در عوض تمام
چیزی که شما دریافت می‌کنید یک پیشنهاد عجیب برای دستگاه غذادهنده پرنده
است که ممکن است بخواهید آن را بخرید، یا تعدادی تبلیغات متنی که ممکن است
روی آن کلیک کنید.پس از آن‌ها، جاسوس‌افزارها میآیند، که خود را در
هارددیسک‌ شما جا می‌دهند و هر کاری را که انجام می‌دهید به یک
هرزنامه‌نویس یا بازاریاب آنلاین گزارش می‌کنند.
ممکن
است عجیب به نظر برسد. با این‌حال ممکن است به‌زودی شما جاسوسی خود را
بکنید. چرا کسی ممکن است چنین کاری انجام دهد؟ یک شرکت تازه تاسیس در زمینه
امنیت که هدف ایجاد یک بازار مالی برای داده‌های مصرف‌کننده را دنبال
می‌کند، دلیل قانع‌کننده‌ای می‌آورد. او می‌گوید: "همه دارند جاسوسی من را
می‌کنند. پس من هم می‌خواهم جاسوسی خودم را بکنم."

روش شناسایی وپاکسازی بدافزار_