بدون شک همه این افتخارات با دانش
بالا، سابقه درخشان و تسلط این جمع بر حیطه مربیگری به دست آمده که در طی مدت
کوتاهشان به خوبی پتانسیل‌های ورزش ما را شناختند و با بضاعت موجود از عوامل تاثیرگذار
در رقم زدن روزهای موفقیت‌ ورزش ما بوده‌اند. تعریف و تمجیدی که نمی‌تواند نقض
توانایی‌های دیگر مربیان وطنی عرصه ملی همچون رسول خادم، محمد بنا، علی دوستی‌مهر،
کوروش باقری، رضا مهماندوست و... باشد. اما اینکه تعریف از این توانایی‌های اظهرمن‌الشمس،
اجنبی‌پرستی قلمداد شوند و افرادی نوشتن از آن‌ها را قلم زدن به خاطر یک مشت اجنبی
تلقی کنند، دور از انصاف است. جماعتی که هیچ موفقیت بین‌المللی ندارند و با کوله‌باری
از ادعا به جای الگوگیری مثبت از موفقیت‌ها و بهره‌گیری از شیوه‌های روز دنیا، جدای
نسبت دادن موفقیت‌های به دست آمده به خودشان، آنها را مورد حمله قرار می‌دهند.

در این فضا و افتادن ورزش
ایران روی ریل موفقیت با ترکیب خارجی‌ها و داخلی‌ها، وظیفه سنگین وزارت ورزش و شخص
صالحی‌امیری که شاید می‌خواهد با دست پر برای گرفتن رای اعتماد به بهارستان برود، حفظ
این ترکیب است. ترکیبی که می‌تواند با نگاهی مثبت از آنچه که امیری از خود نشان
داده و بهره‌گیری از استعدادهای هر رشته در کنار این افراد، زمینه‌ساز یک نسل موفق
و تداوم‌دار بابت درخشش در جهان ورزش باشد. پس حفظ یک اجنبی که چند ده هزار دلار می‌گیرد
اما باعث اذعان موفقیت ورزش ما باشد و شاهد اهتزاز پرچم ایران در بلندای قله‌های
مختلف باشیم ارزشمند‌تر از میلیارد، میلیارد هزینه از بیت‌المالی است که هیچ بهره
و ثمری ندارد.